paulvandermarck.nl

Changing the world, one story at a time…

©2020 PvdM Contact
RandyPausch

Achieving Your Childhood Dreams ….

o-KIDS-IN-SCHOOL-facebook

Dit is mijn eerste persoonlijke blog na een hele lange afwezigheid en dan is de terechte vraag: ‘Waarom’? Heb ik nog wat te melden na de meer dan 600 stukken die ik tussen 2007 en 2013 schreef op Inspiratie.Blog?

Ik zie om mij heen dat de wereld er sinds mijn laatste stukje tekst niet beter op is geworden; de wereld staat in brand (letterlijk en figuurlijk), of overstroomt door de stijgende zeespiegel, terwijl de sociale en economische verhoudingen tussen arm en rijk, kansarm en kansrijk, allochtoon en autochtoon harder en groter dan ooit zijn. Ondertussen zijn in ooit-democratische en liberale landen, semi-dictatoriale regimes met populistische leiders aan de macht. Vandaag nog kopt de Volkskrant (13/2/2020): Wraakzuchtige Trump krijgt steeds meer autoritaire trekjes.

Een sudderende woede en gevoel van onmacht over de teloorgang van onze wereld, rommelt al langer diep in mij en toen ik eind 2019 in een afgeladen Laurenskerk in Rotterdam voor de uitvaart van een klasgenootje van de lagere school zat, moest ik denken aan een boekje dat ik ooit las, ‘The last Lecture, Achieving Your Childhood Dreams’, en ik vroeg me af ‘wat voor nuttigs doe ik nou eigenlijk met mijn talent?’. Mijn klasgenootje van ooit was arts geworden en had als hoogleraar Multiple Sclerose in het leven van 1000-en mensen wat betekent. Ze waren bijna allemaal gekomen voor zijn afscheid en tussen al die mensen in de kerk voelde ik me klein en nietig.

Ik had dat boekje ooit gelezen in de vroege Herfst van 2008 en schreef toen al eens een uitgebreid blog over de auteur, Randy Pausch, een professor van Carnegie Mellon University, die vlak voor zijn overlijden ten gevolge van kanker, een ‘Last Lecture’ gaf over de zin van het leven. Een van zijn lessen die was blijven hangen: ‘je moet je dromen van toen je kind was, proberen waar te maken, voor een echt gelukkig leven’.

En terwijl ik daar in de Laurenskerk zat, vroeg ik mij dat af? Wat is er gebeurd met de jonge Paul, die 16 was en kinderarts wilde worden; die eindexamen VWO met Natuur-, Wis- en Scheikunde deed, terwijl hij dat niet echt goed kon en die drie jaar op rij, tevergeefs, probeerde in te loten om Geneeskunde te gaan studeren? Hoe was die droom achter de horizon verdwenen?

Nu is het niet meer heel realistisch dat ik nu, bijna 57, alsnog Geneeskunde ga studeren; dan ben ik kinderarts tegen de tijd dat ik mijn AOW krijg, maar in de afgelopen jaren heb ik mij ook bewezen als een scherpe geest met een brede belangstelling en een gave om met mijn verhalen anderen bevlogen te maken en te inspireren.

Laat ik die sluimerende woede over de situatie in de wereld en de droom van de jonge Paul om iets zinvols te doen, combineren in verhalen die helpen de wereld weer een beetje in de goede richting te bewegen.

CHANGING THE WORLD, ONE STORY AT A TIME …….

Paul, bevliegeraar!