paulvandermarck.nl

Changing the world, one story at a time…

©2020 PvdM Contact
Outsourcing

One size fits somebody ...

Capture1
Na een verhit en inspirerend debat over (Out-)Sourcing, waar ik bevlogen vertelde over ‘Vested’, werd mij de vraag gesteld of ‘Vested’ dan altijd het beste past … ‘Natuurlijk niet’, was mijn antwoord, ‘net als dat een XXXL broek wel iedereen past maar voor bijna niemand echt lekker zit ….. ‘

Voor veel delen van het IT-landschap is een traditioneel contract (transactionele outsourcing of professional services sourcing) een prima oplossing, maar als je in de hoek komt van ‘beperkte eigen kennis’ en ‘grote toegevoegde waarde’ dan is een Vested-sourcing model de ideale vorm:
Afbeelding1

Het is dan namelijk voor de eigen organisatie wel mogelijk te definiëren wat je wilt bereiken (‘Desired Outcomes’) maar totaal niet evident hoe dat het beste gerealiseerd kan worden. Je wilt de Mount Everest bedwingen maar laat het toch liever aan de sherpa’s over hoe je dat het beste en veiligst kunt realiseren.

In die hoek past Vested, want dan heb je een model waarbij de leverancier meegaat in het bereiken van jouw doelen en deelt in jouw successen, omdat hij bij het realiseren van jouw doelen meer verdient dan bij het najagen van zijn eigen doelen.

Maar zeker dus geen ‘one size fits all’ …

Vested in de realiteit .....

Joint-Venture-1024x682
Zowel in de context van een bestaand contract, als in een nieuwe outsourcingsrelatie is een Vested-contract een goed idee; in deze blog op de site van Sentia heb ik, eerder al, uitgebreid beschreven wat dat betekent.

Nu vertelt Stedin hoe ze dat (met Sentia als leverancier) geholpen heeft:


En dit schreef de CIO van Stedin onder dit artikel op LinkedIN:
Schermafbeelding 2020-08-28 om 14.39.06


CHANGING THE WORLD, ONE STORY AT A TIME …….

Paul, bevliegeraar!

SMART of SMARTer .....

IMG_0081
Recent kreeg ik de vraag hoe een Vested-Outsourcingscontract past bij de S.M.A.R.T.-methode?

In veel transactionele deals zien we inderdaad het S.M.A.R.T-framework om succes of falen te bepalen. Veel managers smullen van de S.M.A.R.T.-methode omdat het lekker concreet is en je er gemakkelijk op kunt (af-)rekenen. Het is namelijk:
S - Specifiek
M - Meetbaar
A - de A van ‘Haalbaar’ (Achievable)
R - Realistisch
T - Tijdig

Maar als je niet een heel simpel proces of applicatie outsourct, maar een ’shared dream & ambition’ inhoud wilt geven, past dit dan wel?

Vaak wordt een Vested-contract vergelijken met de droom om Mt . Everest te beklimmen, en als je dat voor ogen hebt, passen S.M.A.R.T-metrics dan wel? Met name "A" (Haalbaar) en “Realistisch" en "Tijdig” wringen.

Ik zal dat nader uitleggen.

Er is veel onderzoek gedaan naar de kracht van B.H.A.G.S. (Big Hairy Audacious Goals) en als we de analogie gebruiken van Mt. Everest beklimmen, dan weet je zeker dat als je niet mikt om op de top te staan, ga je er nooit komen. Als je die ambitie gaat ontrafelen in S.M.A.R.T.-indicatoren, ga je de datum vastleggen dat je op de top staat (zelfs als het op die dag storm en sneeuwt), ga je er per definitie van uit dat het haalbaar is (en dus onzinnige levensbedreigende risico’s nemen) en ga je het aantal te zetten stappen en de te nemen route vastleggen om het ‘Realistisch’ te kunnen plannen.

Waarschijnlijk eindigt op die manier niemand op de top en zijn er in Kamp 3 al doden te betreuren, want soms sneeuwt het en moet je tijd aan het schema toevoegen. En net als in het echte leven “shit happens" (ziekte / materiaalpech of wat dan ook) of is het weer gewoon te gevaarlijk. Simpel gezegd, misschien moet je genoegen nemen met het uitzicht vanaf het derde kamp naar de top en omkeren. Maar als je niet voor de top was gegaan, zou je er zeker nooit komen.

Zo kan het ook dat u onderweg onverwacht lawines tegenkomt of dat er onverwachte spelonken op de route zitten, die voor vertraging en omleiding zorgen. Moeten u of uw sherpa’s dan worden bestraft voor deze omleiding als dit een goede beslissing is?

De ervaring van veel Vested-contracten leert dat teams die GROOT denken en een lang tijdsbestek hebben (doorgaans minstens 3 - 5 jaar) uiteindelijk betere resultaten behalen omdat het mensen uitdaagt om niet incrementeel te denken en echte ondernemersgeest creëert.

Neem als voorbeeld het Rocky Flats Closure-project (het sluiten en ontmantelen van een Kerncentrale) van het US Department of Energy en de aannemer Kaiser-Hill. Toen ze hun contracts-onderhandelingen begonnen, deden drie onafhankelijke adviesbureau’s een kosten-baseline die aangaf dat het $30-40 Miljard zou kosten en minimaal 50 jaar zou duren om de kerncentrale veilig op te ruimen en te sluiten.

De DoE en Kaiser-Hill sloten een contract zonder tijdslijn en zonder kosten-raming, maar met een gezamenlijke ambitie en met incentives voor beide partijen om die ambitie te realiseren (veilig en zo snel en kostenefficiënt mogelijk sluiten). 10 Jaar en $7 Miljard later is de kerncentrale dicht!

Als ze als doel 10 jaar en $7 Miljard hadden vastgelegd, zou niemand dat als haalbaar of realistisch hebben gevonden, maar de gezamenlijk droom creëerde een omgeving die hen in staat stelde te bloeien en het ‘onmogelijke’ te realiseren.

Dus niet SMART maar SMARTer …..

CHANGING THE WORLD, ONE STORY AT A TIME …….

Paul, bevliegeraar!